بازی Ready or Not یک بازی تیراندازی اول شخص با ریتم آهسته و تاکتیکی است. این یک بازی بسیار جدی برای کامپیوتر است که بالاخره به PS5 راه پیدا کرده و یک تجربه همکاری تاریک‌تر و خشن‌تر از هر بازی دیگری که در حال حاضر در بازار موجود است را ارائه می‌دهد. اما آیا این بدان معنی است که ارزش وقت گذاشتن را دارد؟ در حالی که Ready Or Not برای همه مناسب نخواهد بود، برای ما یک حس درونی در بازی وجود دارد که از آن سیر نمی‌شویم.

Ready or Not شما را در نقش یک افسر SWAT در اداره پلیس Los Sueños قرار می‌دهد. تیم‌های پنج نفره به ماموریت‌های مختلفی می‌روند که وظیفه شما ایجاد نظم در هرج و مرج است. این ماموریت‌ها شامل مهار یا از بین بردن دشمنان، ایمن‌سازی غیرنظامیان و گزارش هرگونه مدرک به پایگاه است – همه اینها با کمترین تلفات ممکن. این بازی در اصل یک حلقه گیم‌پلی بسیار ساده است، اما Ready or Not با فضای خود، تم تاریک و مکانیک‌های تاکتیکی خود، جذابیت بیشتری به آن می‌بخشد.

۱۸ مرحله مختلف در کمپین اصلی Ready or Not وجود دارد و هشت ماموریت دیگر از طریق DLC در دسترس است. ما از تنوع و منحصر به فرد بودن هر مرحله شگفت زده شدیم. از لانه‌های کثیف مواد مخدر گرفته تا عمارت‌های میلیونرها، هر مرحله فضای متمایزی دارد.

در یکی از مراحل، یک افسر اطلاعاتی سابق که به یک توطئه‌گر تبدیل شده، کلبه چوبی خود را با تله‌های انفجاری می‌بندد، به این معنی که هر درب می‌تواند به معنای مرگ باشد و راهروهای تنگ آن، نوع سلاح‌هایی را که با خود خواهید آورد، تعیین می‌کند.

مرحله دیگر در یک کالج محلی اتفاق می‌افتد، جایی که راهروهای طولانی منبع پارانویای مداوم هستند. یک گروگان‌گیری در یک هتل به این معنی بود که ما باید به طور سیستماتیک از هر اتاق عبور کنیم و در عین حال دائماً مراقب پشت سر خود باشیم.

به عبارت دیگر، اگرچه از نظر بصری تنوع خوبی وجود دارد، اما طراحی هر مرحله چالش‌های خاص خود را به همراه دارد که سبک گیم‌پلی سخت را تکمیل می‌کند. می‌بینید، Ready Or Not یک بازی تیراندازی اکشن قفل و بسته نیست. یک گلوله سرگردان از دشمن یا هم‌تیمی می‌تواند به معنای مرگ باشد، و حتی در درجه سختی معمولی اگر مراقب نباشید، کل گروه شما می‌تواند از پا دربیاید. ما نمی‌گوییم هوش مصنوعی هوشمند است، اما تهاجمی و کاملاً غیرقابل پیش‌بینی است.

در ساعات اولیه، منحنی یادگیری نسبتاً تندی وجود دارد، زیرا یاد می‌گیرید چگونه با آیتم‌های ظریف بازی و دستورات بازی کار کنید، یا با شش (بله، شش) روش مختلف تعامل با یک در آشنا شوید. این منحنی یادگیری، حالت تک نفره را بسیار دشوارتر می‌کند. چهار هم‌تیمی هوش مصنوعی به شما ملحق می‌شوند که باید همیشه به آنها دستور داده شود. این روش‌ها می‌توانند کاملاً خاص باشند و مدتی طول می‌کشد تا با آنها کنار بیایید.

می‌توانید به تیم خود دستور دهید که در کنار در جمع شوند، مشخص کنید که کدام طرف درب بایستند، به آنها بگویید که چگونه در را باز کنند و اگر می‌خواهید، در این فرآیند چند فلش‌بنگ بزنند. همه اینها از طریق یک چرخ فرمان (دستورات بازی) نسبتاً ابتدایی به این معنی است که شما ساعات اولیه خود را صرف مبارزه برای رساندن صحیح دستورات خود خواهید کرد.

مطمئناً می‌توانید از فضای بازی هنگام بازی انفرادی لذت ببرید و می‌توان آن را مانند یک تجربه تک نفره فراگیر در نظر گرفت، اما ما سیستم‌های فرمان عمیق را آنقدر سرگرم‌کننده برای حرکت نیافتیم. مطمئناً هر چه بیشتر از آن استفاده کنید، آسان‌تر می‌شود، اما واضح است که این روشی نیست که توسعه‌دهنده‌ی بازی، Void Interactive، می‌خواهد شما بازی کنید.

در عوض، بازی Ready or Not زمانی در بهترین حالت خود قرار دارد که با یک گروه کامل از هم‌تیمی‌های واقعی بازی می‌کنید. در ماموریت‌های اولیه، همه ما پراکنده بودیم و بی‌هدف در ماموریت‌ها پیشروی می‌کردیم. با این حال، بدون هیچ گونه بازگشت به حالت عادی پس از مرگ، خیلی سریع شروع به ایجاد استراتژی و هماهنگی کردیم.

ارتباط در Ready or Not کلیدی است و ما فکر می‌کنیم کسانی که به تنهایی بازی می‌کنند و علاقه‌ای به چت صوتی ندارند، ممکن است بخشی از جذابیت را از دست بدهند. خیلی زود، تیم ما حرکات گازانبری انجام می‌داد، فلش‌بنگ‌های زمان‌بندی شده پرتاب می‌کرد و اتاق‌ها را بدون هیچ تلفاتی پاکسازی می‌کرد. هماهنگ شدن بیشتر با ریتم بازی و توسعه مهارت‌های تاکتیکی ما یکی از رضایت‌بخش‌ترین عناصر Ready or Not بود.

با این حال، این بازی تضاد جالبی در لحن ایجاد می‌کند. از یک طرف، گروه ما لحظات خنده‌دار زیادی داشت که در آن‌ها بمب‌های تله‌ای فعال می‌شدند یا اتفاقات ناگواری با آتش خودی رخ می‌داد. اما از طرف دیگر، لحظات آرام و نگران‌کننده‌ای وجود داشت زیرا بازی با مضامین مواد مخدر، قاچاق جنسی و حتی کودک‌آزاری روبرو می‌شد. چیزی که خیلی‌ها ممکن است به عنوان یک شبیه‌ساز پلیسیِ بی‌رحم ببینند، در واقع آن را به شکلی بسیار افسرده‌کننده ترسیم می‌کند.

این موضوع به خصوص زمانی که گلوله‌ها شروع به پرواز می‌کنند، بیشتر دیده می‌شود. هیچ نشانگر ضربه یا نشانگر آسیب جهت‌داری وجود ندارد. کشتن دشمنان در واقع می‌تواند بسیار دلهره‌آور باشد، زیرا آنها به دیوارها می‌چسبند و شروع به خفه شدن در خون خود می‌کنند. هر زمان که کسی ماشه را بکشد، هرج و مرج به وجود می‌آید. مهم نبود که تیم ما چقدر خونسرد یا تاکتیکی بازی می‌کرد، درگیری‌های مسلحانه اغلب منجر به رگبار گلوله‌های وحشتناک می‌شد.

چیزی که ما در مورد درگیری‌های مسلحانه از دیدگاه گیم‌پلی دوست داشتیم، مکانیک‌های هدف‌گیری بود که در کنترلر DualSense تعبیه شده بود. با ضربه زدن یا می‌توانید اسلحه‌های خود را به چپ یا راست کج کنید و می‌توانید با فشار دادن نیمه یا کامل، دوربین‌های شیب‌دار یا دوربین کامل را هدف قرار دهید. این بدان معناست که پاکسازی اتاق‌ها گاهی اوقات فوق‌العاده لمسی و سینمایی به نظر می‌رسد.

در مورد تجهیزات شما نیز گزینه‌های زیادی وجود دارد. یک سیستم سفارشی‌سازی نسبتاً عمیق وجود دارد که به شما امکان می‌دهد همه چیز را از محافظ‌های بالستیک صورت خود گرفته تا میزان خشاب‌هایی که در یک ماموریت همراه دارید، تغییر دهید. این یعنی هماهنگی با تیم به یک نفر اجازه می‌دهد تا یک تفنگ آینه‌ای (Mirrorgun) را برای مشاهده‌ی زیر درها بیاورد، در حالی که یکی دیگر از هم‌جوخه‌ای‌ها می‌تواند یک دژکوب (batring ram) را برای عبور از میان درها بیاورد.

با تفنگ‌های تهاجمی، SMGها، شاتگان‌ها و تپانچه‌ها، ما عاشق این بودیم که ماموریت‌های مختلف به نوع متفاوتی از اسلحه نیاز دارند یا آن را تشویق می‌کنند. و به لطف فناوری لمسی DualSense، هر کدام با یک ضربه رضایت‌بخش کنترل می‌شوند.

شما واقعاً تفاوت بین این اسلحه‌ها را با گیم‌پلی آهسته Ready Or Not حس خواهید کرد. این یک بازی تیراندازی پرجنب‌وجوش نیست و برای برخی با سرعت بسیار کمی حرکت می‌کند. دکمه دویدن وجود ندارد، که به نظر ما برای روشی که بازی می‌خواهد شما بازی کنید، عالی عمل می‌کند. با این حال، وقتی در حال جستجوی یک هدف پنهان آخر در نقشه هستید، می‌تواند به یک مشکل تبدیل شود. بسیاری از ماموریت‌های ما با این واقعیت پایان یافت که کل تیم برای دقایقی بی‌صدا با سرعت حلزون سرگردان بودند.

Ready or Not که از PC آمده است، یک پورت ضعیف برای PS5 و PS5 Pro است. در هر دو کنسول، گزینه حالت عملکرد و کیفیت وجود دارد، که اولی 60 فریم در ثانیه پایدار ارائه می‌دهد. حالت دوم به ۳۰ فریم بر ثانیه‌ی ناپایدار کاهش می‌یابد و تفاوت بصری اساساً نامحسوس است. شخصیت‌ها و غیرنظامیان مختلفی که با آنها سر و کار خواهید داشت، بسیار خسته‌کننده به نظر می‌رسند، اما محیط‌ها با جزئیات دقیق و نورپردازی جوی که به هر یک از تنظیمات آن جان می‌بخشد، فوق‌العاده به نظر می‌رسند.

نتیجه

بازی Ready or Not یک بازی تیراندازی مشارکتی منحصر به فرد است. این بازی به آن اندازه که Helldivers 2 می‌تواند سرگرم‌کننده باشد، سرگرم‌کننده نیست. این یعنی مطمئناً برای همه مناسب نخواهد بود و تجربه تک‌نفره آن به پای تجربه بازی با دوستان برای ما نمی‌رسد. با این حال، این عناصر در کنار لحنی دلهره‌آور و کاملاً نگران‌کننده، Ready or Not را به یکی از فراگیرترین تجربه‌های مشارکتی موجود در PS5 در حال حاضر تبدیل می‌کند.

                                      مجله پی اس پارک به این بازی امتیاز 8 از 10 را می دهد