در حالی که سایر ناشران بزرگ مانند مایکروسافت و نینتندو فقط با واقعیت مجازی سروکار داشته اند، سونی تنها یکی از سه شرکت بزرگی است که به نظر می رسد آن را راهی بالقوه برای آینده بازی های ویدیویی می داند. PlayStation VR (VR1)، حداقل از بیرون، موفقیتی متوسط ​​برای سونی به نظر می رسید. VR برای بازیکنانی بود که علاقه ای به ورود به دنیای بازی های رایانه شخصی نداشتند و حداقل یک موفقیت غیرقابل انکار و منحصر به فرد با Astro Bot Rescue Mission داشت.

PlayStation VR2 گام منطقی بعدی برای زیرپلتفرم است. با جدیدترین سخت‌افزار سونی کار می‌کند، اساساً در تمام جنبه‌های پلی‌استیشن VR بهبود می‌یابد، اما آن انقلاب واقعیت مجازی نیست که  از زمان ظهور رسانه منتظرش بوده‌ایم.

The Setup

راه‌اندازی  PlayStation VR1 به نوعی فرآیندی دردسر ساز بود و تعداد کمی از هدست های واقعیت مجازی  نسبت به پلی‌استیشن VR اصلی بهتر بودند. تعداد کابل ها و گذرگاه های HDMI را تصور کنید که همگی دست و پا گیر و درد ساز بودند. PlayStation VR2 با مهربانی همه اینها را به یک کابل USB-C طولانی تقسیم می کند. هدست به سادگی به قسمت جلوی پلی استیشن 5 وصل می شود و شما آماده هستید. طول کابل بلند و طولانی است، اما به هدست قفل شده است. طول کابل در جعبه، حدود 15 فوت(4.9 متر)، اساساً همان چیزی است که شما با آن کار خواهید کرد.هنگامی که به برق وصل شدید، فرآیند ساده است. شما هدست را روی صورت خود تنظیم می کنید، چندین مرحله را پشت سر می گذارید و اساساً در حال کار هستید.

The Eye Tracking

بخشی از فرآیند راه اندازی اولیه اطمینان از کارکرد ردیابی چشم است. در زمینه فرآیند راه اندازی، از اینکه چقدر خوب کار می کند تحت تأثیر قرار خواهید گرفت. نگاه کردن به یک سری نقطه, سریع و کاربردی بود. این تجربه عجیبی است که تکه‌ای از فناوری اذعان کند به کجا نگاه می‌کنید و قطعا از دیدن نحوه اجرای آن هیجان‌زده خواهید شد. در ابتدا، به نظر می رسد تا کنون فقط برای پیمایش منو استفاده می شود، اما امیدواریم بازی های آینده از این فناوری نهایت استفاده را ببرند و کار جالبی با آن انجام دهند.

The Passthrough Camera

لازمه همه هدست های واقعیت مجازی در حال حرکت به سمت جلو، دوربین عبور است. پلی استیشن VR2 اولین موردی نیست که از آن استفاده می کند، اما به لطف وضوح دوربین و صفحه نمایش در هدست، در بین با کیفیت ترین ها قرار دارد. یک دکمه اختصاصی برای فعال کردن دوربین عبور در هر زمان روی هدست وجود دارد. نگاهی اجمالی به جایی که در هر لحظه هستید بسیار ارزشمند است و استفاده از آن برای مکث و گپ زدن با کسی که در نزدیکی شماست بسیار مفید است. باید از داشتن یک دکمه اختصاصی قدردانی کزد و امیدواریم هدست های آینده رقیب به مفید بودن آن توجه داشته باشند.

The Headset

هدست VR2 از نظر راحتی قابل قبول است. نحوه قرار دادن آن بر روی سر شما راحت و نرم است. در جایی که می توانید آزادانه سر خود را حرکت دهید احساس سفت شدن مناسبی دارد، اما نه آنقدر سفت که باعث ایجاد سردرد شود.  به عنوان یک عینک اختصاصی، می توان  PlayStation VR2 را عینکی‌ پسندترین هدستی که تا به حال استفاده کرده‌اید نامید. این به این واقعیت مربوط می شود که به جای اینکه هدست روی صورت کاربر فشار داده شود، در واقع درست در مقابل چشمان کاربر قرار می گیرد. بند دور سرتان که مانند کلاه بیسبال جا می شود، کار سنگینی را انجام می دهد که همه چیز را در جای خود نگه می دارد. این یک حرکت هوشمندانه و راحت تر است. لاستیک نرمی که دید شما را در تاریکی می پوشاند نیز حس خوبی دارد و عملکرد بهتری نسبت به هدست اصلی برای جلوگیری از نور دارد. ورود بیش از حد نور می تواند منجر به حالت تهوع شود.

The Headphones

برخی از هدست های واقعیت مجازی دارای بلندگوهایی در نزدیکی گوش شما یا یک پورت هدفون هستند تا بتوانید از هدفون خود استفاده کنید. PlayStation VR2 این اجازه را می دهد. آنها به گونه ای طراحی شده اند که هدفون ها فقط چند اینچ از گوش شما آویزان هستند تا به هیچ وجه مانعی برای شما ایجاد نکنند. حتی اگر از آن‌ها استفاده نکنید و به صدای تلویزیون خود متکی باشید (که توصیه نمی‌شود)، آنها می‌توانند به هدست متصل بمانند و نسبتاً از راه دور باقی می‌مانند.

The Sense Controllers

کنترلرهای PlayStation VR2 Sense ارتقای عظیمی از کنترلرهای Move هستند که در کنار هدست اصلی استفاده می شوند. آنها راحت و پاسخگو هستند و برای ردیابی به نور متکی نیستند. کنترل‌های حرکتی در دنیای بازی‌های ویدیویی حالت بدی دارند، اما بازی با کنترل‌کننده‌های Sense و کنترل‌کننده‌های مدرن واقعیت مجازی، یادآور این است که این فناوری در واقع بسیار خوب است. یکی از مزاحمت ها، و این بیشتر یک شکایت برای تمام سخت افزارهای سونی است، این است که همگام سازی کنترلرها نیاز به وصل کردن آنها به سیستم با کابل USB-C دارد. ما مشتاقانه منتظر آینده‌ای هستیم که در آن اضافه کردن کنترل‌کننده به سیستم پلی‌استیشن نیازی به سخت‌افزار اضافی نداشته باشد.

The Visuals

هدست و کنترلرها همگی فوق‌العاده راحت هستند – شاید حتی راحت‌ترین در دنیای هدست‌های واقعیت مجازی – اما جلوه‌های بصری جایی است که PlayStation VR2 شروع به غرق شدن می‌کند. در حالی که جلوه های بصری داخل هدست نسبت به هدست های پلی استیشن VR و VR گذشته پیشرفت غیرقابل انکاری است، اما هنوز جای رشد دارد. هنوز یک تاری کلی وجود دارد (مشکلی که همه هدست‌های واقعیت مجازی را تحت تأثیر قرار می‌دهد).کیفیت تصاویر در PlayStation VR2  خیلی بهتر به نظر می رسد، به خصوص هنگام مقایسه یک بازی مشابه در PlayStation VR و PlayStation VR2،

The Headset Vibration

یکی از نقاط فروش منحصر به فرد PlayStation VR2 بازخورد لمسی در هدست واقعی است، که اساساً به این معنی است که هدست بسته به موقعیت، توانایی لرزش را دارد. بازی در واقعیت مجازی روی هر پلتفرمی پتانسیل ایجاد حالت تهوع را دارد.ممکن است هنگام استفاده از هر عینک واقعیت مجازی با این موضوع رو به رو شوید ، و این در مورد PlayStation VR2 نیز صادق است. همچنین فاقد ویژگی چشمگیر کنترلر DualSense است که باعث می شود احساسی شبیه به یک صدای کسل کننده داشته باشد. ممکن است راهی برای استفاده جالب از این ویژگی در آینده وجود داشته باشد، اما بازخورد اولیه  منفی یود.

در کل به نظر می رسد که PlayStation VR2 تمام آن چیزهایی را که در دنیای واقعیت مجازی به دنبال آن هستید با خود به همراه دارد….